معلی بن علابرخی معلّا بن علا را یکی از شهدای کربلا می دانند. ۱ - رجز معلی در عاشورانام وی در منابع پیشین و متأخر نیامده است. ولی صاحب «ینابیع المودة» متوفی (۱۲۹۳ ه) می‌نویسد: وی پس از حنظله آهنگ نبرد کرد و این چنین رجز خواند: لاتَنْکرونی فَانَا ابنُ الْکلْبِ • عَبْلُ الّذِراعَین شَدیدُ الّضَرْبِ إنّی غلامٌ واثقٌ بِرَبّی • حَسْبِی به مَوْلای أی الْحَسْبِ لاراهبُ الْمَوْتَ بِدارِ الحَربِ • أفُوزُ بِالْجَنَّةِ یوْمَ الکرْبِ اگر مرا نمی‌شناسید من از قبیله کلب هستم، بازوانی ستبر و کوبنده دارم. من جوانی هستم که با خدای خود پیمان بسته‌ام و او مرا در مقابل همه چیز کافی است. در جنگ ترس از مرگ نیست، و روز سختی بهشت را در می‌یابم. ۲ - شهادت معلیآنگه به جنگ پرداخت و بیست تن از سربازان ابن سعد را کشت. سرانجام ضربات شمشیر و نیزه پیکرش را مجروح ساخت و دشمن سرش را جدا کرد و سوی حسین علیه السلام افکند. مادرش سر فرزند را در برگرفت و گفت: ای فرزندم در برابر دیدگان پسر رسول خدا کشته شدی. سپس خطاب به دشمن گفت: ای بد مردمان، گواهی می‌دهم که یهود و نصاری از شما بهترند. ۳ - پانویس
۴ - منبعپژوهشی پیرامون شهدای کربلا، جمعی از نویسندگان، ص۳۶۳. |